Яь
яьлнаш мн. от ял2.
яьржина, яьржинарг см. даьржина.
яьсса, яьссаниг см. даьсса; яьсса а̃ре̃ пусты́ня.
яьшка [яьшканан, яьшканна, яьшкано̃, яьшкане̃, й; мн. яьшканаш, й] я́щик.
яьшкин, яьшкиниг прил. я́щичный.
яьIна [яьIнин, яьIнина, яьIно̃, яьIне̃, й; мн. яьIнаш, й] ше́я (задняя часть); ◊ сайн яьIни тӀе на свою́ ше́ю.
яьIнин, яьIниниг прил. ше́йный.
I
Ӏа [Ӏаьнан, Ӏаьнна, Ӏаьно̃, Ӏаьне̃, д; мн. Ӏаьнаш, д] зима́; Ӏа доьлла наступи́ла зима́; Ӏа даккха провести́ зи́му, перезимова́ть.
Iа̃ба [Iе̃ба, Iе̃бира, Ӏаьбна] 1) удовлетвори́ться, быть дово́льным; 2) насы́титься.
Iа̃бадайта* понуд. от Iа̃бо̃.
Iа̃бадала* потенц. от Iа̃ба.
Iа̃бар масд. 1) удовлетворе́ние; 2) насыще́ние.
Ӏаббалц нареч. вдо́воль, до отва́ла; Ӏаббалц яа нае́сться до отва́ла.
Iа̃бийта [Iо̃буьйту, Iа̃бийтира, Iа̃бийтина] понуд. от Iа̃ба.
Iа̃бо̃ [Iа̃бадо*, Iа̃бийра, Iа̃бийна] 1) удовлетвори́ть; 2) насы́тить.
Ӏад1 [Iо̃дан, Iо̃дана, Iо̃до̃, Iо̃де̃, д; мн. Iе̃даш, д] 1) смычо́к (инструмент в виде лука для трепания шерсти); 2) лук (оружие); Ӏад кхосса стреля́ть из лу́ка; Ӏад ду̃ла натяну́ть лук; 3) рога́тка (для метания камней).
Ӏад2 [Iо̃дан, Iо̃дана, Iо̃до̃, Iо̃де̃, д; мн. Ӏодмаш, д] рессо́ра.
Ӏада̃дай межд., выражающее ужас, страх.
Iа̃дадайта* понуд. от Iа̃до̃.
Ӏадаккхар масд. зимо́вка.
Ӏадаккхархо̃ зимо́вщик.
Ӏадала* потенц. от Ӏан.
Iа̃дат [Iа̃датан, Iа̃датна, Iа̃дато̃, Iа̃дате̃, д; мн. Iа̃даташ, д] ада́т, обы́чай.
ӀаддаргӀа [ӀаддаргӀин, ӀаддаргӀина, ӀаддаргӀано̃, ӀаддаргӀане̃, й; мн. ӀаддаргӀанаш, й] 1) дуга́ лу́ка; 2) деревя́нная разви́лина рога́тки.
Iа̃до̃ [Iа̃дадо*, Iа̃дийра, Iа̃дийна] 1) остолбене́ть, замира́ть от у́жаса, удивле́ния; 2) привести́ в у́жас, ужасну́ть, ужаса́ть.
Ӏадо̃лар масд. наступле́ние зимы́.
ӀадӀадала* потенц. от ӀадӀан.
ӀадӀайта понуд. от ӀадӀан.
ӀадӀан [ӀадӀа, ӀадӀийра, ӀадӀийна, ӀадӀер или ӀадӀийр ду] переста́ть де́лать что-л., уня́ться.
ӀадӀар масд. от ӀадӀан; ◊ дукхалер — дети, ӀадӀар — деши посл. сло́во — серебро́, молча́ние — зо́лото.
Ӏаж 1) [Iе̃жан, Iе̃жана, Iе̃жо̃, Iе̃же̃, б; мн. Iе̃жаш, д] я́блоко; Ӏаж баккха сорва́ть я́блоко; 2) [Iо̃жан, Iо̃жана, Iо̃жо̃, Iо̃же̃, б; мн. Iе̃жаш, д] я́блоня; Ӏаж бо̃гӀа посади́ть я́блоню; Ӏаж Iо̃жана ге̃на ца бу̃жу посл. я́блоко - от я́блони недалеко́ па́дает.
Iа̃жаркх [Iа̃жаркхан, Iа̃жаркхана, Iа̃жаркхо̃, Iа̃жаркхе̃, й; мн. Iа̃жаркхаш, й] пыре́й; Iа̃жаркх я̃ла зарасти́ пыре́ем.
Ӏаждарбуц мя́та, души́ца обыкнове́нная (душистая трава).
ӀажмӀажбӀо гог и маго́г.
Iа̃зап [Iа̃запан, Iа̃запна, Iа̃запо̃, Iа̃запе̃, д; мн. Iа̃запаш, д] 1) гнёт, угнете́ние, эксплуата́ция; 2) муче́ние, страда́ние; Iа̃зап латто̃ а) угнета́ть, эксплуати́ровать; б) му́чить; Iа̃зап хье̃га а) испы́тывать гнёт, угнете́ние; б) страда́ть, му́читься; Iа̃зап хье̃гийта а) угнета́ть; б) му́чить.
Iа̃запан прил. к Iа̃зап.
Iа̃заплаттор масд. гнёт, угнете́ние.
Iа̃заплатторг прич. угнета́тель, эксплуата́тор.
Iа̃запниг см. Iа̃запан.
Iа̃запхье̃гар масд. страда́ние, муче́ние.
Iа̃запхьо̃ьгу, Iа̃запхьо̃ьгург прич. угнетённый, эксплуати́руемый.
Iа̃запхьоьгуьйтург прич. угнета́ющий; угнета́тель.
Ӏай нареч. зимо́й, в зи́мнее вре́мя.
Ӏайг [Ӏайган, Ӏайгана, Ӏайго̃, Ӏайге̃, б; мн. Ӏайгаш, д] ло́жка; стаканан Ӏайг ча́йная ло́жка; хӀумайоу Ӏайг столо́вая ло́жка.
Ӏайган, Ӏайганиг прил. ло́жечный.
Ӏайта [Ӏойту, Ӏайтира, Ӏайтина] понуд. от Ӏан.
Iа̃лам [Iа̃ламан, Iа̃ламна, Iа̃ламо̃, Iа̃ламе̃, д] прир́ода.
Iа̃ламан прил. приро́дный.
Ӏала̃мат1 [Ӏала̃матан, Ӏала̃матна, Ӏала̃мато̃, Ӏала̃мате̃, д; мн. Ӏала̃маташ, д] чу́до, ди́во.
Ӏала̃мат2 нареч. удиви́тельно, исключи́тельно; Ӏала̃мат та̃маше̃на стаг ву иза он удиви́тельно стра́нный челове́к.
Iа̃ламниг см. Iа̃ламан.
Iа̃ламӀа̃мор масд. естествозна́ние.
Iа̃лашдадала* потенц. от Iа̃лашдан.
Iа̃лашдайта* понуд. от Iа̃лашдан.
Iа̃лашдала* [Iа̃лашло, Iа̃лашделира, Iа̃лашделла] сбере́чься, сберега́ться; сохрани́ться, сохраня́ться.
Iа̃лашдан* [Iа̃лашдо, Iа̃лашдира, Iа̃лашдина] 1) сберега́ть, бере́чь; сохрани́ть, храни́ть; о̃ьшу ке̃хаташ Iа̃лашдан сохрани́ть ну́жные бума́ги; ахча сберкассехь Iа̃лашдан храни́ть де́ньги в сберка́ссе; 2) запасти́; Ӏаьнна дечиг Iа̃лашдан запасти́ дров на́ зиму.
Iа̃лашдар* масд. сбереже́ние; хране́ние.
Iа̃лашо̃1 [Iа̃лашо̃нан, Iа̃лашонна, Iа̃лашо̃но̃, Iа̃лашо̃не̃, й; мн. Iа̃лашо̃наш, й] 1) прице́л, му́шка; Iа̃лашо̃ ла̃ца наце́литься, прице́литься; то̃ьпан Iа̃лашо̃ му́шка ружья́; 2) перен. цель, зада́ча; Ӏалашо̃ юьхьарла̃ца пресле́довать какую-л. цель.
Iа̃лашо̃2 [Iа̃лашо̃нан, Iа̃лашонна, Iа̃лашо̃но̃, Iа̃лашо̃не̃, й; мн. Iа̃лашо̃наш, й] сли́зистые выделе́ния изо рта́ поко́йника.
Iа̃лашо̃йо̃цу, Iа̃лашо̃йо̃цург прич. бесце́льный.
Iа̃лашо̃ла̃цар масд. прице́ливание.
Iа̃лашо̃нан, Iа̃лашонниг прил. 1) прице́льный; 2) целево́й.
Iа̃лашо̃ цахилар масд. бесце́льность.
Ӏале̃лой возглас, выражающий удивление.
Ӏам [Iо̃ман, Iо̃мана, Iо̃мо̃, Iо̃ме̃, б; мн. Ӏаьмнаш, д] 1) о́зеро; пруд; 2) боло́то; 3) лу́жа.
Iа̃ма [Iе̃ма, Iе̃мира, Iе̃мина] научи́ться, учи́ться, усво́ить, усва́ивать; суна нека Iе̃мина я научи́лся пла́вать.
Ӏамадайта* понуд. от Iа̃мо̃.
Iа̃мадала* потенц. от Iа̃ма.
Iа̃мар масд. усвое́ние, усва́ивание.
Iа̃мархо̃ [Iа̃мархо̃чун, Iа̃мархо̃чунна, Iа̃мархо̃чо̃, Iа̃мархо̃чуьнга, в, й; мн. Iа̃мархой, б] учени́к, учени́ца (обучающийся какой-л. профессии, мастерству) .
Iа̃мархойн, Iа̃мархойниг прил. учени́ческий.
Ӏамбар [Ӏамбаран, Ӏамбарна, Ӏамбаро̃, Ӏамбаре̃, й; мн. Ӏамбарш, й] имби́рь.
Iа̃мийта [Iо̃муьйту, Iа̃мийтира, Iа̃мийтина] понуд. от Iа̃ма.
ӀаммагӀа [ӀаммагӀин, ӀаммагӀина, ӀаммагӀано̃, ӀаммагӀане̃, д; мн. ӀаммагӀнаш, д] бот. карага́ч.
ӀаммагӀин, ӀаммагӀиниг прил. карага́чевый.
Iа̃мо̃ [Iа̃мадо*, Iа̃мийра, Iа̃мийна] 1) научи́ть, учи́ть; обучи́ть, обуча́ть; 2) изучи́ть, изуча́ть; оьрсийн мотт Iа̃мо̃ изуча́ть ру́сский язы́к.
Ӏан [Ӏа, Ӏира, Ӏина, Iep или Ӏийр ду] находи́ться в состоя́нии поко́я; ◊ Ӏан меттиг местонахожде́ние.
Iа̃на [Iе̃на, Iе̃нира, Iе̃нина] 1) вы́литься, разли́ться; расплеска́ться; 2) рассы́паться.
Iа̃надайта* понуд. от Iа̃но̃.
Iа̃надала* потенц. от Iа̃на.
ӀандагӀа [ӀандагӀин, ӀандагӀина, ӀандагӀо̃, ӀандагӀе̃, д; мн. ӀандагӀаш, д] бот. ильм.
Iа̃нийта [Iо̃нуьйту, Iа̃нийтира, Iа̃нийтина] понуд. от Iа̃на.
Ӏаннаш мн. от Ӏин.
Iа̃но̃ [Iа̃надо*, Iа̃нийра, Iа̃нийна] 1) вы́лить, разли́ть, расплеска́ть; 2) просы́пать, просыпа́ть (высыпать нечаянно); дама цӀаьнкъа Iа̃но̃ просы́пать муку́ на́ пол.
Iap масд. поко́й, неподви́жность.
Ӏарбашха по-ара́бски.
Ӏарби [Ӏарбичун, Ӏарбичунна, Ӏарбичо̃, Ӏарбичуьнга, в, й; мн. Ӏарбий, б] ара́б, ара́бка.
Ӏарбийн, Ӏарбийниг прил. ара́бский; Ӏарбийн мотт ара́бский язы́к.
Ӏарждадала* потенц. от Ӏарждан.
Ӏарждайта* понуд. от Ӏарждан.
Ӏарждала* 1) почерне́ть, черне́ть; 2) стемне́ть, темне́ть; Ӏай же̃рахь Ӏаржло зимо́й ра́но темне́ет.
Ӏарждаллалц* нареч. 1) до́черна; 2) дотемна́.
Ӏарждан* [Ӏарждо, Ӏарждира, Ӏарждина] 1) зачерни́ть, черни́ть; месаш Ӏаржъян покра́сить во́лосы в чёрный цвет; 2) затемни́ть, затемня́ть.
Ӏаржделларг* прич. 1) почерне́вший. 2) потемне́вший.
Ӏарч [Ӏарчан, Ӏарчана, Ӏарчо̃, Ӏарче̃, д; мн. Ӏарчаш или Ӏаьрчаш, д] 1) огло́бля (арбы); 2) стре́лка (лука, черемши и т. п.).
Ӏарш [Ӏаршан, Ӏаршана, Iapшо̃, Ӏарше̃, й; мн. Ӏаьршаш, й] 1) рел. бо́жий престо́л; 2) уст. поднебе́сье, высь, не́бо.
Ӏаршмайда рел. ме́сто стра́шного суда́.
Iа̃ca [Iа̃санан, Iа̃санна, Iа̃caно̃, Iа̃сане̃, й; мн. Iа̃санаш, й] 1) по́сох; 2) косты́ль (для опоры хромых).
Iacпap [Iacпapaн, Ӏаспарна, Iacпapо̃, Iacпapе̃, б; мн. Iacпарш, б] презр. кля́ча.
Ӏаткъа [Ӏаьткъа, Ӏаьткъира, Ӏаьткъина] 1) прие́сться, надое́сть; 2) претерпе́ть, пережи́ть что́-либо тяжёлое; хало̃наш Ӏаткъа претерпе́ть лише́ния.
Ӏаткъадала* потенц. от Ӏаткъа.
Ӏаткъам гнёт.
Ӏаткъийта [Ӏоткъуьйту, Ӏаткъийтира, Ӏаткъийтина] понуд. от Ӏаткъа.
Iaxa [Ioxy, Ӏаьхира, Ӏаьхна] 1) замыча́ть (о корове, быке); 2) забле́ять (об овце, козе);
Ӏаьхча — барзо̃ бо̃ь, ца Ӏаьхча — Ӏуьно̃ бо̃ь посл. забле́ешь — волк ута́щит, не забле́ешь — чаба́н заре́жет (о безвыходном положении); 3) замяу́кать (о кошке).
Ӏахадала* потенц. от Iaxa.
Iaxap масд. 1) мыча́ние; 2) бле́яние; 3) мяу́канье.
Iа̃xap [Iа̃харан, Iа̃харна, Iа̃xaро̃, Iа̃xapе̃ б; мн. Iа̃харий, д] ягнёнок; Iа̃xap бан ягни́ться.
Iа̃харан прил. 1) я́ловая, беспло́дная (о корове, буйволице и т. п.); Ӏахаран етт я́ловая коро́ва; 2) ягня́чий.
Iа̃хардиса* оя́ловеть, я́ловеть, оста́ться беспло́дной, остава́ться беспло́дной; етт Iа̃xapбисна коро́ва оя́ловела.
Iа̃хардисар* масд. я́ловость.
Iа̃харниг см. Iа̃харан.
Ӏахийта [Ӏохуьйту, Ӏахийтира, Ӏахийтина] понуд. от Iaxa.
Ӏахка [Ӏохку, Ӏаьхкира, Ӏаьхкина] субъект во мн. лечь, лежа́ть; см. Ӏилла.
Ӏахкадайта* понуд. от Iaxко̃.
Ӏахкадала* потенц. от Ӏахка.
Ӏахкийта [Ӏохкуьйту, Ӏахкийтира, Ӏахкийтина] понуд. от Ӏахка.
Ӏахко̃ [Ӏахкадо*, Ӏахкийра, Ӏахкийна] объект во мн. заста́вить полежа́ть, заста́вить лежа́ть.
IaIa [IaьIa, ӀаьӀира, ӀаьӀна] сбере́чься, сберега́ться; накопи́ться, копи́ться.
ӀаӀадайта* понуд. от IaIо̃.
ӀаӀадала потенц. от IaIa.
IaIap масд. сбереже́ние; накопле́ние.
ӀаӀи [ӀаӀин, ӀаӀина, ӀаӀино̃, ӀаӀига, д; мн. IaIeш, д] дет. кал.
ӀаӀийнарг прич. 1. сберёгший, накопи́вший; 2. сбережённый, нако́пленный.
ӀаӀийта [ӀоӀуьйту, ӀаӀийтира, ӀаӀийтина] понуд. от IaIa.
IaIо̃ [ӀаӀадо*, ӀаӀийра, ӀаӀийна] сбере́чь, сберега́ть; накопи́ть, копи́ть; ахча IaIо̃ копи́ть де́ньги; о̃ьшу ке̃хаташ IaIo сбере́чь ну́жные бума́ги.
IaIop масд. сбереже́ние; накопле́ние.
Ӏаь [Ӏаьнаран, Ӏаьнарна, Ӏаьнаро̃, Ӏаьнаре̃, й; мн. Ӏаьнарш, й] пар; Ӏаьнаре̃ дерза испари́ться, испаря́ться; хи Ӏаьнаре̃ дирзина вода́ испари́лась.
Ӏаьвла кхор гру́ша зи́мнего со́рта.
Ӏаьвла Ӏаж я́блоко зи́мнего со́рта.
Ӏаьвла Iа̃xap ягнёнок ра́ннего око́та.
Ӏаьвнан, Ӏаьвнаниг прил. от Ӏов 1) пшённый; Ӏаьвнан худар пшённая ка́ша; 2) ико́рный.
Ӏаьвнаш мн. от Ӏов.
Ӏаьз восклицание, которым отгоняют собаку.
Ӏаьмнаш мн. от Ӏам.
Ӏаьнан, Ӏаьнниг прил. к Ӏа зи́мний; Ӏаьнан за̃ма зи́мнее вре́мя; Ӏаьнан бедар зи́мняя оде́жда.
Ӏаьнаран прил. парово́й; Ӏаьнаран двигатель парово́й дви́гатель.
Ӏаьнаре̃дерзар масд. испаре́ние.
Ӏаьнарниг см. Ӏаьнаран.
Ӏаьнаш мн. от Ӏа.
Ӏаьржа прил. чёрный; Ӏаьржа месашъерг черноволо́сый; Ӏаьржа цӀоцкъамашдерг чернобро́вый; Ӏаьржа бӀаьргашдерг черногла́зый; Ӏаьржа кхесъерг черногри́вый; Ӏаьржа латтадерг чернозёмный; ◊ Ӏаьржа ахча ме́дная моне́та; Ӏаьржа белхало̃ чернорабо́чий, чернорабо́чая; Ӏаьржа кӀа рожь (букв. чёрная пшени́ца); Ӏаьржа мехкдаьтта уст. мазу́т; Ӏаьржа ун уст. чума́.
Ӏаьржалла чернота́.
Ӏаьржаниг см. Ӏаьржа.
ӀаьржбӀаьрг 1) чи́рей, фуру́нкул; юьхь тӀе ӀаьржбӀаьрг яьлла на лице́ вскочи́л фуру́нкул; 2) карт. пи́ки; ӀаьржбӀаьргийн да̃ма да́ма пик.
Ӏаьржду̃хар тра́урная оде́жда.
Ӏаьржо̃, Ӏаьржо̃ниг прил. чернова́тый.
ӀаьржтӀадам карт. пи́ки.
ӀаьржтӀадамийн, ӀаьржтӀадамийниг прил. пи́ковый.
Ӏаьрчан, Ӏаьрчаниг прил. к Ӏарч.
Ӏаьрчаш мн. от Ӏарч.
ӀаьӀа [ӀаьӀан, ӀаьӀана, ӀаьӀо, ӀаьӀе̃, б; мн. ӀаьӀий, д] лопу́х; ницкъ болчу хьакхин цӀогано̃ ӀаьӀа баьккхина посл. си́льный каба́н хвосто́м ко́рень лопуха́ вы́рвал.
ӀаьӀна, ӀаьӀнарг прич. от IaIa сбережённый; нако́пленный.
Iе̃дал [Iе̃далан, Iе̃дална, Iе̃дало̃, Iе̃дале̃, д; мн. Iе̃далш, д] 1) власть; советски Iе̃дал сове́тская власть; Iе̃дал даккха завоева́ть власть; 2) зако́н; 3) привы́чка; мане́ра; во̃н Ӏедал вре́дная привы́чка.
Iе̃далда̃ власти́тель, власти́тельница.
Iе̃даш мн. от Ӏад1.
Iе̃жан, Iе̃жаниг прил. к Ӏаж 1 я́блочный.
Iе̃жаш мн. от Ӏаж.
Iе̃н [Ӏа, Ӏийра, Ӏийна] поко́иться, находи́ться в неподви́жном состоя́нии.
Iе̃на [Iе̃на, Ӏийнира, Ӏийнина] 1) вылива́ться, разлива́ться; расплёскиваться; 2) рассыпа́ться.
Iе̃надайта* понуд. от Iе̃но̃.
Iе̃надала* потенц. от Iе̃на.
Iе̃нийта [Iо̃ьнуьйту, Iе̃нийтира, Iе̃нийтина] понуд. от Iе̃на.
Iе̃но̃ [Iе̃надо*, Iе̃нийра, Iе̃нийна] разлива́ть; рассыпа́ть; цӀаьнкъа хи Iе̃но̃ разлива́ть во́ду на́ пол; туьха Iе̃но̃ рассыпа́ть соль.
Iep масд. поко́й, неподви́жность.
Iе̃са, Iе̃саниг прил. рел. гре́шный, наруша́ющий религио́зные предписа́ния.
Ӏеткъа [Ӏеткъа, Ӏиткъира, Ӏиткъина] 1) приеда́ться, надоеда́ть; 2) претерпева́ть, пережива́ть что-ли́бо тяжёлое.
Ӏеткъадала* потенц. от Ӏеткъа.
Ӏеткъийта [Ӏоьткъуьйту, Ӏеткъийтира, Ӏеткъийтина] понуд. от Ӏеткъа.
Ӏеттадайта* потенц. от Ӏетто̃.
Ӏетто̃ [Ӏеттадо*, Ӏеттийра, Ӏеттийна] 1) вы́рвать, рвать (тошнить); Ӏетто̃ молха рво́тное (лекарство); цомгушниг Ӏеттаво больно́го рвёт; 2) разъеда́ть (металл); ◊ Ӏетто̃ кхо̃ь бот. клещеви́на.
Ӏеттор масд. рво́та.
Iе̃xa1 [Iе̃ханан, Iе̃ханна, Iе̃хано̃, Iе̃хане̃, б; мн. Iе̃хий, д] бот. полево́й вьюно́к.
Iе̃xa2 [Ӏоьху, Ӏийхира, Ӏехна] 1) мыча́ть (о корове, быке); 2) бле́ять (об овце, козе); 3) мяу́кать (о кошке).
Iе̃хадайта* понуд. от Iе̃хо̃.
Iе̃хадала1* обману́ться, обма́нываться.
Iе̃хадала2* потенц. от Iexa2.
Iе̃халу, Iе̃халург прич. дове́рчивый, легкове́рный; атта Iе̃халу стаг легкове́рный челове́к.
Iе̃хийта [Iо̃ьхуьйту, Iе̃хийтира, Iе̃хийтина] понуд. от Iе̃xa2.
Iе̃xо̃ [Iе̃хадо*, Iе̃хийра, Iе̃хийна] обману́ть, обма́нывать.
Iе̃xop масд. обма́н.
Ӏийда [Ӏуьйду, Ӏийдира, Ӏийдина] 1) выжима́ть, отжима́ть; йиттина бедарш Ӏийда выжима́ть бельё; 2) жать; куьг Ӏийда жать ру́ку.
Ӏийдадала* [Ӏийдало, Ӏийдаделира, Ӏийдаделла] 1) потенц. от Ӏийда; 2) течь, сочи́ться.
Ӏийдар масд. 1) выжима́ние, вы́жимка, отжи́м, отжи́мка, отжима́ние; 2) пожа́тие.
Ӏийдийта [Ӏуьйдуьйту, Ӏийдийтира, Ӏийдийтина] понуд. от Ӏийда.
Ӏийжа [Ӏийжа, Ӏийжира, Ӏийжина] 1) жечь, щипа́ть (об ощущении боли); чов Ӏийжа ра́на жжёт; 2) перен. ныть; дог Ӏийжа се́рдце но́ет.
Ӏийжадайта* понуд. от Ӏийжо̃.
Ӏийжадала* потенц. от Ӏийжа.
Ӏийжийта [Ӏуьйжуьйту, Ӏийжийтира, Ӏийжийтина] понуд. от Ӏийжа.
Ӏийжо̃ [Ӏийжадо*, Ӏийжийра, Ӏийжийна] 1) щипа́ть, вызыва́ть ощуще́ние жже́ния, жгу́чую боль; бурчо̃ мотт Ӏийжабо пе́рец щи́плет язы́к; 2) прижига́ть (чем-л. едким).
Ӏийжор масд. жже́ние.
Ӏийша [Ӏуьйшу, Ӏийшира, Ӏийшина] жева́ть.
Ӏийшадала* потенц. от Ӏийша.
Ӏийшар масд. жева́ние.
Ӏийшийта [Ӏуьйшуьйту, Ӏийшийтира, Ӏийшийтина] понуд. от Ӏийша.
Ӏилла [Ӏуьллу, Ӏиллира, Ӏиллина] в разн. знач., субъект в ед. полежа́ть; ке̃хат цӀаьнкъахь Ӏуьллу бума́га валя́ется на полу́; кхаа дийнахь больницехь Ӏиллира дархо̃ ра́неный пролежа́л в больни́це три дня.
Ӏилладайта* понуд. от Ӏилло̃.
Ӏилладала* потенц. от Ӏилла.
Ӏиллар масд. лежа́ние.
Ӏиллийта [Ӏуьллуьйту, Ӏиллийтира, Ӏиллийтина] понуд. от Ӏилла.
Ӏилло̃ [Ӏилладо*, Ӏиллийра, Ӏиллийна] в разн. знач. объект в ед. заста́вить полежа́ть.
Ӏилма [Ӏилманан, Ӏилманна, Ӏилмано̃, Ӏилмане̃, д; мн. Ӏилманаш, д] нау́ка; юкъараллин Ӏилманаш обще́ственные нау́ки; филологически Ӏилманийн кандидат кандида́т филологи́ческих нау́к.
Ӏилманан, Ӏилманниг прил. нау́чный; Ӏилманан белхахо̃ нау́чный рабо́тник.
Ӏилманча [Ӏилманчин, Ӏилманчина, Ӏилманчо̃, Ӏилманче̃, в, й; мн. Ӏилманчаш, б] учёный.
Ӏин [Ӏинан, Ӏинна, Ӏино̃, Ӏине̃, д; мн. Ӏаннаш, д] овра́г; про́пасть.
ӀиндагӀ [ӀиндагӀан, ӀиндагӀна, ӀиндагӀо̃, ӀиндагӀе̃, д; мн. ӀиндагӀаш, д] тень; сень; ӀиндагӀехь в тени.
ӀиндагӀан, ӀиндагӀниг прил. тенево́й.
Ӏитта [Ӏуьтту, Ӏиттира, Ӏиттина] коло́ть, вонза́ть, втыка́ть; цамза Ӏитта коло́ть штыко́м.
Ӏиттадала* 1) потенц. от Ӏитта; 2) коло́ться, вонза́ться, втыка́ться.
Ӏиттарш напа́дки, приди́рки, упрёки, уко́ры, насме́шки; Ӏиттарш дан упрека́ть, укоря́ть.
Ӏиттийта [Ӏуьттуьйту, Ӏиттийтира, Ӏиттийтина] понуд. от Ӏитта.
Ӏов [Ӏаьвнан, Ӏаьвнна, Ӏаьвно̃, Ӏаьвне̃, й; мн. Ӏаьвнаш, й] 1) пшено́; 2) икра́ (рыбья).
Ӏовда [Ӏаьвда, Ӏаьвдира, Ӏаьвдина] 1) вы́жать, отжа́ть; бедарш Ӏовда вы́жать бельё; лимон Ӏовда вы́жать лимо́н; 2) пожа́ть, сжать; куьг Ӏовда сжать ру́ку; ◊ Ӏаьвдина моз проце́женный мёд.
Ӏовдадала* 1) потенц. от Ӏовда; 2) вы́течь.
Ӏовдал [Ӏовдалан, Ӏовдална, Ӏовдало̃, Ӏовдале̃, в, й; мн. Ӏовдалш, б] дура́к, ду́ра, глупе́ц; Ӏовдал ле̃ла дура́читься.
Ӏовдал-ака̃ци бе́лая ака́ция.
Ӏовдалалла 1. глу́пость; 2. нареч. сду́ру.
Ӏовдалан, Ӏовдалниг прил. глу́пый, неразу́мный.
Ӏовдало̃, Ӏовдало̃ниг глупова́тый, дуракова́тый.
Ӏовдал-Ӏовдал возглас, которым подзывают буйволят.
Ӏовдар масд. 1) выжима́ние, вы́жимка, отжима́ние, отжи́м, отжи́мка; 2) пожа́тие, сжа́тие.
Ӏовдийта [Ӏовдуьйту, Ӏовдийтира, Ӏовдийтина] понуд. от Ӏовда.
Ӏовжа [Ӏаьвжа, Ӏаьвжира, Ӏаьвжина] ощути́ть жже́ние.
Ӏовжадайта* понуд. от Ӏовжо̃.
Ӏовжадала* потенц. от Ӏовжа.
Ӏовжийта [Ӏовжуьйту, Ӏовжийтира, Ӏовжийтина] понуд. от Ӏовжа.
Ӏовжо̃ [Ӏовжадо*, Ӏовжийра, Ӏовжийна] 1) вы́звать ощуще́ние жже́ния, жгу́чую боль, обже́чь; 2) приже́чь чем-л. (для лечения, дезинфекции).
Ӏовйоккхург прич. крупору́шка, просору́шка.
Ӏовраш [только мн., й] го́рный пото́к (от ливня или таяния снега).
Ӏовша [Ӏовшу, Ӏаьвшира, Ӏаьвшина] 1) пожева́ть; балдашца Ӏовша пожева́ть губа́ми; 2) прикуси́ть (язык).
Ӏовшадала* потенц. от Ӏовша.
Ӏовшар масд. жева́ние.
Ӏовшийта [Ӏовшуьйту, Ӏовшийтира, Ӏовшийтина] понуд. от Ӏовша.
Iо̃дан1 прил. к Ӏад1; Iо̃дан зIе̃ тетива́.
Iо̃дан2 прил. к Ӏад2.
Iо̃даниг см. Iо̃дан1,2.
Ӏодикайойла счастли́во остава́ться (приветствие).
Ӏодмаш мн. от Ӏад2.
Iо̃жа прил. була́ный (о масти лошадей).
Iо̃жалла рел. сме́ртный час; смерть, кончи́на.
Iо̃жан прил. к Ӏаж 2 я́блоневый.
Iо̃жаниг1 см. Iо̃жа.
Iо̃жаниг2 см. Iо̃жан.
Iо̃ман, Iо̃маниг прил. к Ӏам 1) озёрный; 2) боло́тный.
Ӏонжар [Ӏонжаран, Ӏонжарна, Ӏонжаро̃, Ӏонжаре̃, д; мн. Ӏонжарш, д] анат. селезёнка.
Ӏонжаран, Ӏонжарниг прил. к Ӏонжар.
ӀонтӀаз [ӀонтӀазан, ӀонтӀазна, ӀонтӀазо̃, ӀонтӀазе̃, й; мн. ӀонтӀазаш, й] бот. девяси́л лека́рственный.
Iо̃радаккха* объект в ед. обнару́жить, вы́явить; разоблачи́ть.
Iо̃рада̃ла* субъект в ед. обнару́житься, вы́явиться.
Iо̃рада̃ха* обнару́жить, вы́явить; разоблачи́ть объект во мн.; обнару́живать, выявля́ть; разоблача́ть.
Iо̃радийла* обнару́живаться, выявля́ться.
Iо̃радовла* объект во мн. обнару́житься, вы́явиться.
Iо̃салла наруше́ние религио́зных предписа́ний.
Ӏотта [Ӏутту, Ӏоьттира, Ӏоьттина] кольну́ть, вонзи́ть, воткну́ть, ткнуть; гӀаж лаьттах Ӏотта ткнуть па́лкой в зе́млю; шаьлта Ӏотта вонзи́ть кинжа́л.
Ӏоттабаккхам уко́р, упрёк.
Ӏоттадала* 1) потенц. от Ӏотта; 2) вонзи́ться, воткну́ться; 3) перен. косну́ться кого-чего-л.
Iо̃ттар масд. 1) уко́л; 2) перен. упрёк; Iо̃ттар дан упрекну́ть.
Ӏоттийта [Ӏуттуьйту, Ӏоттийтира, Ӏоттийтина] понуд. от Ӏотта.
Ӏу [Ӏуьнан, Ӏуьнна, Ӏуьно̃, Ӏуьне̃, в, й; мн. Ӏуй, б] пасту́х; ко́нюх, ско́тник.
Ӏузара, Ӏузарниг прил. корноу́хий; Ӏузара уьстагӀ корноу́хий бара́н.
Ӏуналла наблюде́ние, присмо́тр, надзо́р; Ӏуналли кӀел до̃цург беспризо́рный, безнадзо́рный; Ӏуналла дан наблюда́ть, присма́тривать.
Ӏуналлин, Ӏуналлиниг прил. наблюда́тельный; Ӏуналлин пункт наблюда́тельный пункт.
Ӏункар нареч. кувырко́м, ку́барем; вверх дном; Ӏункар дерзо̃ переверну́ть вверх дном.
Ӏункара прил. круто́й, обры́вистый; Ӏункара берд круто́й бе́рег.
Ӏункарлелха кувырка́ться.
ӀункархӀитта станови́ться вверх нога́ми (напр. об акробате) .
ӀункархӀотта стать вверх нога́ми (напр. об акробате).
Ӏункаръэккха кувыркну́ться.
Ӏуп [Ӏуьпан, Ӏуьпана, Ӏуьпо̃, Ӏуьпе̃, й; мн. Ӏуьпаш, й] отры́жка; Ӏуп яккха рыгну́ть; Ӏуьпаш я̃ха рыга́ть.
Iypре̃ нареч. у́тром.
Ӏуьйкъана нареч. рел. пе́ред рассве́том; Ӏуьйкъана гӀатта встать пе́ред рассве́том (во время уразы).
Ӏуьйкъе̃ [Ӏуьйкъе̃нан, Ӏуьйкъенна, Ӏуьйкъе̃но̃, Ӏуькъе̃не̃, й; мн. Ӏуьйкъе̃наш, й] рел. предрассве́тная пора́ (когда верующие мусульмане встают, чтобы поесть перед началом уразы).
Ӏуьйре̃ [Ӏуьйре̃нан, Ӏуьйренна, Ӏуьйре̃но̃, Ӏуьйре̃не̃, й; мн. Ӏуьйренаш, й] у́тро.
Ӏуьйре̃нан, Ӏуьйренниг прил. у́тренний.
Ӏуьллу, Ӏуьллург прич. от Ӏилла лежа́чий; Ӏуьллучу тӀулга кӀел хи ца кхаьчна посл. под лежа́чий ка́мень вода́ не течёт.
Ӏуьнан, Ӏуьнниг прил. пасту́ший, пасту́шеский.
Ӏуьпаш мн. от Ӏуп.
Ӏуьрг [Ӏуьрган, Ӏуьргана, Ӏуьрго̃, Ӏуьрге̃, д; мн. Ӏуьргаш, д] 1) дыра́, отве́рстие, брешь, пробо́ина; йоккхачу тоьпан Ӏуьрг кана́л ствола́ ору́дия; Ӏуьрг даккха проколо́ть отве́рстие, проби́ть дыру́; продыря́вить; Ӏуьрг дукъа заде́лать дыру́; Ӏуьрг да̃ла продыря́виться; 2) нора́; берзан Ӏуьрг во́лчья нора́.
Ӏуьргдаккхар масд. просве́рливание.
ӀуьӀа [ӀуьӀанан, ӀуьӀанна, ӀуьӀано̃, ӀуьӀане̃, й; мн. ӀуьӀанаш, й] а́льчик, поста́вленный на попа́.
ӀуьӀӀаре̃-Iу̃ь звукоподр. кукареку́.
Достарыңызбен бөлісу: |